Waar is je baan op gestoeld?

Een intern begeleidster brengt een vraag in over een jongetje dat gedrag laat zien dat de dynamiek in de groep steeds opschudt en sfeerbepalend is. Ook de groep ervaart zoveel meer rust als hij er eens niet is.

Hoe kan ik de leerkrachten ondersteunen? Wat kan ik doen, er zijn zoveel oordelen.

We doen een opstelling en het eerste beeld laat een splitsing zien: aan de ene kant een deel van de groep en een leerkracht, aan de andere kant een deel van de groep en de andere leerkracht en het jongetje er tussen in.

Omdat de vraag vooral is: wat kan ík doen, gaan we niet verder op de dynamiek in de groep door, maar vraag ik door naar de historie. Een aantal jaren geleden, voordat de IB-er hier werkte, ging de directeur weg en ‘moest het roer om’. Er kwam een interim directeur en later de huidige directeur. We stellen een representant op voor alles wat dat ‘het roer moet om’ behelst, zowel het bestuur als ook het beleid en de redenen daartoe. Er verandert eigenlijk weinig in de opstelling.

Dan komt bij mij de gedachte langs: “wat opmerkelijk eigenlijk, dit is al de derde keer dat ik deze competente vrouw deze vraag hoor inbrengen.” Die gedachte doet me doorvragen naar haar betrekking op deze school. “Hoe ben jij op deze school terecht gekomen?”

Haar gezicht betrekt even: “het bestuur vond dat de vorige IBer overgeplaatst moest worden vanwege iets in de persoonlijke sfeer. En toen werd ik, tegen mijn zin, overgeplaatst naar deze school, waar ik het nu wel heel fijn heb”.

We zetten een representant neer voor ‘het verhaal dat er niet mocht zijn’. Onmiddellijk keren alle representanten van de kinderen zich naar dit verhaal. Dan zetten we ook een representant voor de huidige IB er erbij. En ik laat haar uitspreken: “mijn baan is gestoeld op een verhaal dat er niet mocht zijn. Dankzij het feit dat die IB-er hier weg moest, heb ik nu mijn baan.”

Alles in de opstelling ontspant en de vrouw die de vraag inbracht kijkt nu naar dit jongetje en zijn groep met ogen die zien hoe zijn gedrag aan het systeem rammelt om “het verhaal” een plek te geven. Het is duidelijk zichtbaar dat deze vrouw dit nu een plek geeft.

Het is nu afwachten of dit het werkelijk was waar het gedrag om vroeg, of dat er nog meer erkend moet worden voor het systeem werkelijk kan ontspannen. Maar deze IB-er kijkt nu met andere ogen in dit systeem. Onderdeel zijnde van dit systeem geeft zij het ‘verboden verhaal’, waar haar baan op gestoeld is, een plek.