Wat te doen om het gevoel van ‘samen’ weer te versterken?

Wat te doen om elkaar weer “terug te vinden ” en een gevoel van samen weer te versterken?

Dag H,

Als ik je verhaal lees, dan voelt dat als twee groepen die door een hek zijn gescheiden. En het hek gaat op een kiertje. Je kunt elkaar weer zien, maar het is geen jubelstemming.

Het is ook niet zomaar iets: van zo min mogelijk bewegingen, weer in beweging komen.

Elke stap naar elkaar maakt ook iets pijnlijks duidelijk: het ‘alleen voelen staan’ zonder de anderen. Het elkaar weer ‘terug-vinden’ vraagt erkenning voor dat wat er aan feiten heeft plaatsgevonden.

Wellicht kan het helpend zijn om de ene groep (de thuiswerkers) tegen de medewerkers die binnen zijn gebleven te zeggen: ”Dankzij jullie blijven, konden onze cliënten blijven”. En andersom zouden de mensen die binnen zijn gebleven tegen de thuiswerkers kunnen zeggen: ”Dankzij jullie thuiswerken, was er voor ons ruimte om hier te werken.”

Het erkennen van dat wat verloren is gegaan in deze periode kan confronterend zijn en tegelijkertijd ook weer ruimte bieden. Wat gebeurt er in jullie team als de zin “Het zal nooit meer worden zoals het was” uitgesproken wordt? Wat wordt dan wellicht meer of weer zichtbaar?

Bij elke stap die je al dan niet fysiek weer naar elkaar toe zet, kun je even stilstaan bij wat er mee komt met die stap vanuit de situatie waar je vandaan kwam. Wat blijft er achter?

Wat is de prijs die betaald is door deze scheiding?

En wat is mogelijk ook het nieuwe dat zich aandient vanuit de huidige plek die jullie met elkaar innemen?

Ik wens jullie als team een goede her-eniging!

Marije Boot

Lees hier de volledige bericht:
Wat fijn om even een vraag te mogen stellen. Ik werk in een gezinskliniek van Verslavingszorg. Waar we ouders met verslavingsproblematiek en hun kinderen klinisch behandelen. Toen de lockdown begon hebben we besloten dat alleen de sociotherapeuten en de crèche medewerkers op de kliniek bij de gezinnen bleven werken en al de andere behandelaren vanuit huis moeten werken. De cliënten mogen geen bezoek ontvangen en niet op verlof. Zo min mogelijk “bewegingen” in en uit de kliniek.
Voor iedereen is het zwaar, collega’s op locatie voelen zich er alleen voor staan en collega’s thuis voelen zich alleen. Verschillen lijken uitvergroot te worden en de rek is er bij velen uit.
Wat te doen om elkaar weer “terug te vinden ” en een gevoel van samen weer te versterken? We zijn daar al weer weer een beetje mee op weg maar graag wat tips.

Lieve groet, H.