Terug-geven, los-laten en her-bergen

Soms vragen oud-deelnemers van onze opleidingen: “Hoe blijft mijn kennis nu up to date? Hoe kan ik me informeren over vernieuwingen en doorontwikkeling vanuit de bron van Bert Hellinger?” Wat een mooie en zorgvuldige vraag. Ons werk blijft zich inderdaad voortdurend ontwikkelen. In dit blog wil ik je graag meenemen in een van onze ontwikkelingen in het proceswerk: van terug-geven via los-laten naar her-bergen. 

Systemisch werk is inmiddels een kleine 30 jaar oud. Sinds Bert Hellinger ons leerde over de overlevingsmechanismen, systemische principes, de kunst van het helpen en opstellen is het werk verder geëvolueerd. Voor mij is het verder leren en verdiepen van dit werk doorgegaan ook via andere leermeesters. Leermeesters die met beide benen in de bron van Bert Hellinger staan en van daaruit het werk verder brengen. Of moet ik zeggen zich mee laten stromen met de tijd in het hier en nu en zoals hij vanuit de toekomst op ons af komt? Dank je wel voor nog meer verdieping en verbreding Jan Jacob Stam, Bibi Schreuder en Stephan Hausner.  

Zo leerde ik ongeveer 16 jaar geleden dat je een last of verantwoordelijkheid of bijvoorbeeld een onverwerkte emotie, die je uit loyaliteit droeg voor iemand anders in het systeem, kon teruggeven. In een opstelling of in een systemische coaching droeg je dan de last in de vorm van een stapel boeken in je handen. Het gewicht van de last kon je zo erkennen en je plaatste de mensen of gebeurtenissen uit het systeem tegenover je terwijl je de last droeg. En dan sprak je enkele systeem-erkennende zinnen: “Dit heb ik gedragen ook al was het zwaar. Het heeft me sterk gemaakt en verantwoordelijk en ik heb een deel van mijn jeugd opgegeven.” Daarna gaf je als het ware de last weer terug aan de representanten uit het systeem. Soms een deel aan de een en een deel aan de ander. Soms in de handen van en soms aan de voeten van diegenen. 

Deze vorm hebben we bij het Bert Hellinger Instituut al een tijd achter ons gelaten. We geven niets meer terug maar laten de last (los). Na de systeem-erkennende zinnen laten wij de cliënt de last loslaten door bijvoorbeeld de stapel boeken voor zich neer te leggen. Dit geeft meer kracht en autonomie want je weet natuurlijk nooit zeker of de last werkelijk terug wordt aangenomen. Bovendien was er een goede reden in het systeem dat de last niet zelf gedragen kon worden. Ook is de kans aanwezig dat je je groter gaat voelen door de last terug te geven.  

In oktober deden wij een nieuw inzicht op. Ik was met drie collega’s in Zuid-Afrika voor de opleiding: Coming home to our ancestors advanced systemic constellations in-person immersion 2023. Heel bijzonder. Daar leerden we een mooi nieuw woord: to accommodate. Niall Campbell, een van de begeleiders, sprak niet over loslaten maar over het insluiten van gebeurtenissen uit onze geschiedenis. To accommodate. Alles wat ons gebeurt en wat we uit loyaliteit doen, bewust of onbewust, hebben we zelf te dragen en een plek te geven. Het is onderdeel van ons.  

Voor mij resoneerde dit direct. Door de dynamiek van dragen bewust te maken én te snappen waarvoor je een last hebt gedragen voor het systeem, kun je daarna de gebeurtenis opnieuw her-bergen, een plek geven. De bladzijde opnieuw in je geschiedenisboek stoppen maar dan bewust en in het hier en nu, her-bergen. Misschien transformeert dan de zwaarte omdat het is gezien.  

Thuisgekomen heb ik met collega’s gestoeid over de vertaling naar het Nederlands en zo kwamen we samen op het woord: her-bergen. Heel mooi om te zien dat dit nieuwe woord bij zoveel mensen direct resoneert. In onze opleidingsgroepen wordt dit woord direct door iedereen ge-snapt en ge-her-bergd. 

Van terug-geven naar los-laten en her-bergen. Proceswerk is altijd in ontwikkeling. Wij delen onze kennis en nieuwe inzichten graag met je.