‘Ik weet niet waar ik goed aan doe’

De vraag van C. gaat over polariteiten, over het niet weten wat ze moet doen in een bepaalde situatie.

Hoi C.

Als ik je verhaal lees, een beetje tussen de regels door lees én uitzoom naar het geheel komen de volgende ideeën/vragen bij me op. Ik heb ze een beetje geclusterd, ze gaan over verschillende perspectieven.

Tijd en kwaliteiten

Wat is er in 1984 nodig geweest om een huisje op het strand te betrekken? Wat was de aanleiding? Hoe zag de tijd van toen eruit?

En daarop aansluitend, welke kwaliteit of vermogen heb je mogelijk destijds naar binnen gehaald met het kopen van het huisje? Denk aan creativiteit, of zelfstandigheid, of het vermogen om nee te zeggen. Of wat is er gebeurd in die tijd, waardoor je het strand nodig hebt gehad?

Mogelijk is deze kwaliteit of gebeurtenis erg belangrijk geweest destijds, of voor een langere tijd. Maar je kunt je afvragen of deze kwaliteit nog steeds nodig is.

Het zou ook zo kunnen zijn dat je de gebeurtenis volledig hebt doorleefd, of de kwaliteit hebt ‘ge-internaliseerd’ (eigen gemaakt), en het huisje er niet meer voor nodig hebt. Het huisje heeft zijn huidige bestemming bereikt; de bestemming van de oorspronkelijke behoefte is bereikt.

Moet het huisje dan weg? Alleen jij kunt dat voelen. Misschien is een jaar geen huisje een afsluiten van deze bestemming, en is het weer ‘vrij’ in het volgende jaar. Of misschien kan dat nu ook al, door met een ritueel hier op terug te kijken. Te eren, te erkennen in dat al wat het je heeft gekost en gebracht.

Of misschien heeft het huisje definitief zijn bestemming bereikt.

Achtergrond

Je spreekt zelf al over ‘enerzijdsen en anderzijdsen’. Heen en weer lopen tussen twee polen, oftewel we spreken hier over polariteiten. En zoals je zelf al zo mooi zegt: allebei hebben ze hun kwaliteit. Allebei leveren ze iets anders, allebei zijn ze krachtig in zichzelf.

Ze samenvoegen gaat simpelweg niet. Dat gaat ten koste van de kwaliteit van het één of het ander en de kans is groot dat de afzonderlijke delen niet meer stromen, of het geheel dan niet meer stroomt.

Dat brengt mij op de vraag; waar vind je nog meer tegenpolen in je familie-achtergrond? Soms wel generaties terug. Wie of wat hebben te maken gehad met rust versus onrust? Of strand versus stad? Zekerheid versus onzekerheid? Of nuttig moeten zijn versus ontspanning? Of vrijheid versus…

Aan wie of wat ben je zo loyaal in het hebben van deze polen? Zou het zo kunnen zijn dat je iets bij elkaar probeert te brengen, van wat ooit uit elkaar is gedreven? Of zou het zo kunnen zijn dat je, door beide polen te leven, onbewust weer iets in beeld brengt wat er in de achtergrond uitgesloten is geraakt? Wat er niet mocht zijn?

Zomaar even wat systemische vragen op jouw vraagstuk.

Maaike van der Heiden

Lees hier de volledige Bericht van C.

Sinds 1984 woon ik ’s zomers in een huisje op het strand. Dat huisje zou dit jaar op 21 april geplaatst worden, maar dat ging niet door. Dat hoorde ik toen ik hier thuis mijn draai inmiddels gevonden had incl. een nieuw dagpatroon waar ik me goed bij voel. Het nieuws verbaasde me niet en vond ik eigenlijk wel prettig: geen onzekerheid over hoe het daar aan het strand dan zou moeten. En zeker ook: meer tijd in mijn woning om te doen wat ik had aangepakt. Nu worden de huisjes misschien toch nog (na 1 juni) geplaatst. Een precieze  datum is niet bekend. En ik moet beslissen of ik dat nog wel wil. Ik mag (bij wijze van uitzondering, omdat ik tot de kwetsbare groep behoor) nog tot 10 mei beslissen of ik niet liever een jaar wil overslaan.
En ik weet niet waar ik goed aan doe. Het lijkt aantrekkelijk om toch maar gewoon thuis te blijven: daar weet ik nu wat me te wachten staat. De onrust van een nieuwe situatie die voor mij mogelijk gevaarlijker is dan mijn huidige, maakt dat ik er tegenop zie om te verhuizen (met alle gedoe die daar bij komt). Anderzijds – met ook nog een warme zomer op een bovenwoning in Amsterdam gaat die lockdown wel heel lang duren. En deze situatie maakt niet dat ik er gezonder op word.. Terwijl ik van die paar maanden op het strand altijd in betere conditie terugkom..  En ook daar geniet ik elke dag van het simpele leven… Maar daar kan ik niet doen wat ik hier wel kan doen > grondig door mijn spullen gaan en daar alle tijd van de wereld voor nemen.. Ik ben niet toe aan ‘vakantie’ – en op het strand kan ik niet veel anders doen dan ‘vakantie vieren’..  Je ziet > een en al  enerzijdsen en anderzijdsen. Mijn vraag aan jullie: hoe ziet dit er uit als je er systemisch naar kijkt? Kan ik mezelf andere vragen stellen?