Verlangen of verwachten

‘Hoe zit het met een leven zonder kinderen?’  was een van de vragen in de chat tijdens een online training met mensen uit Letland.

Na de pauze wilde ik dit onderwerp aansnijden, maar ik had geen idee hoe.  Ik had al begrepen dat dit een grote zorg is in Letland, en ik hoorde het ook in Slowakije, dat het in de huidige vruchtbare generatie zo vaak moeilijk is om kinderen te krijgen, en het vinden van partners is ook een probleem.

Ik begon met het aansnijden van dit onderwerp nog zonder te weten wat ik erover zou gaan vertellen. En opeens schiet me de quote op de scheurkalender van gister te binnen:

“Is wat je wilt gebaseerd op een verwachting of op een verlangen?”.

Ik had de quote gister gelezen, maar niet echt tot me door laten dringen. En nu tijdens het vertellen, realiseerde ik me wat een enorm verschil het kan maken of je iets wil vanuit een staat van verlangen of een staat van verwachten.

Verlangen is verbonden met wat er niet is of wat je niet hebt gekregen.

Als ik nu single ben en naar een partner verlang, dan probeer ik de denkbeeldige partner, of het denkbeeldige kind in te passen in mijn leven nu, zoals ik dat ken. Maar het is een illusie om te denken dat jouw leven nog hetzelfde is op het moment dat jouw leven verbonden raakt met het leven van een partner of van een kind.

Een staat van verlangen houd je vast in blijven zoals het is.

Verlangen is ook verbonden met het verleden. In het verlangen zit vaak de onbewuste kind-illusie om het verleden alsnog te repareren. Dat kan je eigen verleden zijn, maar onbewust kan je ook steeds bezig blijven met het alsnog je oma een beter leven te bezorgen dan dat zij had. Wanneer je zo’n kind illusie ook als volwassene blijft zien als levenstaak, dan kom je innerlijk in de knel wanneer je je naar de toekomst zou draaien en je oma de rug toekeert.

Dit alleen al kan een systemische reden zijn om geen partner en geen kinderen te krijgen: je voelt dan dat je het verleden on-gerepareerd achter zou moeten laten, en zolang dit een onbewust proces is, is meestal de prijs te hoog en komt er geen opening voor een partner of kind.

Wanneer je je voorstelt dat je vanuit de staat van verwachting denkt aan een leven met een partner of met een kind, dan komt er vermoedelijk een stemmetje met innerlijk protest: “je kan geen partner bestellen, je kan geen kind bestellen, dat werkt niet!”. En dat klopt, je kan niet zomaar een toekomst bestellen.

Verwachten vereist een heel andere modus van jou.

In een staat van verwachting gaan, betekent dat je het verlangen achterlaat. Bij verwachten weet je dat je jezelf mee te nemen hebt in het proces van hier naar dat wat je wilt. Wanneer dat wat je wilt er ís, ben jíj ook anders, of moet je anders zijn.

Het betekent dat je je openstelt voor groei, dat je je openstelt voor dat jijzelf gaat veranderen en dat je leven gaat veranderen en je hebt geen idee hoe en wat het resultaat zal zijn … Het betekent dat je de reis al aangaat, nog voordat de partner of het kind er is.

Toen kwam er nog een vraag van de groep: “en hoe zit het met eisen?”

Eisen is een uiting van een volwassene die in de positie van boos kind blijft. Eisen dat de werkelijkheid anders wordt dan die is, komt voort uit een staat van leegte. Het is een poging om je eigen wil op te leggen aan de werkelijkheid.

Het is een uiting van het persoonlijk geweten.

Kinderen eisen niet op zo’n manier. Wanneer we het gedrag van kinderen interpreteren als eisend, is dit gedrag (onbewust) hard aan het werk om de volwassenen er op te wijzen dat iets nog een plek wil hebben, dat ze nog iets te integreren hebben.

Verlangen is een uiting van het systeemgeweten, waarin een kind (en dus vaak nog op volwassen leeftijd) gelooft in de illusie dat het verleden nog gerepareerd moet worden en het dus nog geen tijd heeft voor de toekomst.

Verwachten is al op avontuur gaan met jezelf als bagage, verwachtend dat iets onverwachts gaat gebeuren. Dit is een staat van zijn waarin je zomaar door de evolutionaire kracht opgenomen kan worden die jouw leven beweegt zoals jij nooit jouw leven zou kunnen bewegen …

Bibi Schreuder

12 januari 2021