Deel 3

Na de indrukwekkende Zulu Roots Experience lopen we de Wilderness Trail met Sicelo Mbatha en drie andere zeer ervaren gidsen in Imfolozi National Park. Velen van ons hebben Sicelo’s boek Black Lion gelezen en we weten dat we ons kunnen overgeven aan deze gids, die intens verbonden is met de natuur en alles wat zich daar afspeelt.

In twee groepen met elk twee gidsen gaan we te voet de wildernis in. Ieder met een eigen rugzak met tent, slaapzak en voedsel voor 3 dagen. We slapen op de rotsen bij de rivier, onder een duizelingwekkende sterrenhemel, zien een meteoriet, houden om beurten nachtwacht, doorkruisen de rivier naar het heilige land van de San en de Zulu’s. We leren over planten, struiken en hun geneeskrachtige werking en zien maalstenen van ancestors of the land. En natuurlijk heel veel dieren: buffels, zebra’s, impala’s, olifanten, giraffen, neushoorns, baboons, warthogs, veel vogels en nog veel meer. Het besef dat al deze dieren in feite onze buren zijn, stemt dankbaar.

Sicilo laat ons Ubuntu beleven, de Afrikaanse existentiële wijsheid dat wij allen onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Hij laat de vorming van het landschap zien, hoe wildebeesten met hun hoorns kuilen maken die pools worden, waar andere dieren weer van profiteren. We zien het karkas van een neushoorn die door stropers is omgebracht en krijgen ook die rauwe werkelijkheid mee. En spiegelen dit aan wat er gaande is in de wereld.

We hebben het warm met loodzware rugzakken bij 35 graden. Niet iedereen is fysiek even sterk, we delen de spullen, helpen elkaar. We zwemmen in de rivier, terwijl de gidsen de krokodillen in de gaten houden. Het onweert, bliksemt en regent. We koken op een kampvuur, schuren de pannen schoon met zand en gedroogde olifantenpoep. We drinken water uit de rivier en houden cirkels waarin we delen over wat we loslaten, wat ons raakt en waar we naartoe bewegen.

Een van onze collega’s wordt ziek, heeft het loodzwaar. En ook dat heeft een plek. We dragen haar spullen, ze is net sterk genoeg om zelf te lopen. Na drie nachten lopen we terug met een koel briesje en een bewolkte hemel. Het ontbreekt ons, behalve onze geliefden, hier aan niks. We zijn dankbaar en vervuld.

Op het strand in Durban maken we de overgang naar huis. Voor een van onze collega’s die niet mee was op de trail namen we water mee uit de Imfolozi River. Niet al te aantrekkelijk om te drinken als je een andere keuze hebt, maar ze dronk het. Om daarmee ritueel ook alles van de Imfolozi in te nemen.

We doen een laatste ritueel op het strand, pakken in en gaan vol indrukken huiswaarts.