Potentieel…

Soms kan het me overvallen wat een potentieel er in mijn kinderen zit, als ik mijn oudste (10 jaar) hoor filosoferen over dat dingen die we creëren voor onze veiligheid, toch ook altijd ‘in the end’ onveilig zijn, zoals airbags en veiligheidsgordels. Of als ik mijn middelste (9 jaar) bijvoorbeeld hoor zeggen: ‘Mam, waarom moet het zo lang duren voordat dingen veranderen? Als je toch beslist als overheid dat er iets anders moet, dan zorg je toch dat morgen de wet veranderd is?’ Of als ik mijn jongste van 7 jaar hoor ratelen over wat hij allemaal gaat uitvinden als hij groot is, bijvoorbeeld een machine om te kunnen praten met dieren, en ‘jij mag hem als eerste uittesten met hondje Tex mam!’. Of bijvoorbeeld dat je in de woonkamer een knop hebt en als je daarop drukt dat het dan lijkt alsof je aan een prachtig strand ligt aan een blauwe, warme zee waar je in kunt snorkelen. En dat je de knop ook weer kunt indrukken om je eigen woonkamer terug te krijgen.

En ik vraag me dan af wat ik als moeder vooral moet doen of moet laten, om dit potentieel niet te blokkeren, om het vol zijn of haar potentieel te kunnen laten zijn. Waarschijnlijk vooral niet roepen dat mijn dochter een goede landsbestuurder (want hebben we nog ministers over 30 jaar?)  zou kunnen worden of mijn twee zoons de nieuwe Daan Roosegaarde. Ik denk het wel dat ze dat kunnen. Natuurlijk ;-).

Wie is eigenlijk de opdrachtgever voor al dat potentieel? En wie de potentiële saboteur ervan?

Bij de vele mensen die ik heb ontmoet lijkt het erop dat de opdrachtgever ver voorbij kan gaan aan de persoonlijke wil van iemand. Dus bijvoorbeeld dat de natuur, de mensheid, het leven zelf of andere evolutionaire grootheden de opdrachtgever zijn van iemands potentieel. En ook zie ik dat familiesystemen en andere sociale systemen opdrachtgever kunnen zijn. Bijvoorbeeld dat je onbewust probeert goed te maken, wat anderen vóór jou hebben aangericht. Of dat je onbewust probeert dat voor elkaar te krijgen, wat anderen voor jou niet is gelukt. 

En de potentiële saboteurs van je potentieel? Kun je dat zelf zijn? Gewoon, omdat je denkt dat je er niet goed genoeg voor bent? Of is dat toch ook altijd in meer of mindere mate beïnvloed door bijvoorbeeld familieleden in je achtergrond? Of door anderen in je omgeving die onbewust voor andere opdrachtgevers ‘werken’. Of misschien is het wel het leven zelf dat jouw potentieel probeert in toom te houden, omdat het mindblowing zou zijn, en misschien wel ‘gevaarlijk’, als jij er vol voor gaat.

Wat is ervoor nodig om potentieel vrij te houden of vrij te maken? Zonder dat het een belasting wordt voor jezelf? Dat is wat mij bezig houdt, in het kijken naar mensen, werken met mensen en opvoeden van onze kinderen…