Zuid-Afrika: helderheid in ordening

Onze eerste week van onze reis in Zuid-Afrika zit er alweer op. Naast het genieten van het prachtige landschap hier hebben we ons vijf dagen ondergedompeld in The Immersion of African Constellations. We hebben mogen leren en ervaren van Tanja Meyburgh, Niall Campbell, Sue Davidoff, Thozi Theko, Lindiwe Mthembu en Busi Dlamini. Veel diepe ervaringen en wijsheden zijn nog aan het indalen en hebben nog geen woorden en tekst. Andere inzichten zijn helderder en kan ik nu al delen.

Een belangrijk aspect van voorouders en systemisch opstellingenwerk is wat Bert Hellinger beschreef als ‘essence’. Hij leerde het van de Zulu’s gedurende zijn tijd in Zuid-Afrika en het gaat over eerbied en achting naar ouderen. Een kind, ook als volwassene, toont eerbied aan een oudere en hiermee vindt het kind een eigen plek in de ordening. De ouders geven en de kinderen nemen. Vanuit die plekken kan het leven stromen. Van achteren naar voren of, zoals we hier hoorden, het water stroomt van boven de berg naar beneden.

Maar hoe dan als ouders hulp behoeftig worden? Dan gaan de kinderen zorgen voor de ouders. Ga je dan van je plek als kind af en kom je dan boven de ouders te staan? Deze vraag hoor ik vaak in de opleidingen van deelnemers.

Ooit leerde ik daarvoor de zin: “Lieve mama/papa, help mij jou te helpen.” Dit gaf mij al iets in handen om toch op mijn plek als kind te blijven.

Afgelopen week leerde ik weer iets moois hiervoor. De natuurlijke wetten zijn hier heel helder. Jongeren zorgen voor de ouders op het vlak van fysieke behoeften. Ze doen bijvoorbeeld klusjes in het huishouden maar zorgen niet voor ouderen op het gebied van emotionele, psychologische en spirituele behoeften. Dat is de taak van de ouderen zelf of hún ouderen. Zo is het niet gebruikelijk dat een jongere vraagt aan een oudere: “Hoe is het met je?” Dat verwijst naar gebieden (emotioneel, psychologisch en spiritueel) waar het kind niet over gaat en wordt dus als oneerbiedig ervaren.

Niall Campbell vertelde hierover en schetste het voorbeeld dat een jonger familielid dit aan hem zou vragen. Hij dan zou reageren met: “En wat ga jij daar dan aan doen?” Want in feite ga je van je plek af als je je daarmee bemoeit. Andersom zijn ouderen beschikbaar voor emotionele, psychologische en spirituele begeleiding van de jongeren – maar vraag ze niet om jou mee te helpen verhuizen!

Voor mij is dit een mooi gegeven en geeft het een helderheid in ordening.

Ik kijk ernaar uit om onze reis te hervatten naar Kwazulu Natal voor nog meer ervaringen en wijsheden van dit land.