Coach, opsteller en interim project- en teamleider Marieke Hoefsloot:

““Soms voel je heel duidelijk dat je ergens moet zijn, zonder van tevoren precies te weten waarom. Dat voelde ik heel sterk bij deze opleiding.

In 2020 volgde ik mijn eerste opleiding in systemisch werk, Systeemdynamieken in Organisaties. Het gaf taal aan wat ik altijd al voelde. Er ging een wereld voor me open – en daar wilde ik meer van.

In de jaren daarna ben ik intensief met mijn persoonlijke en professionele ontwikkeling bezig geweest. En in alles wat ik leerde, zelf ervaarde en toepaste in mijn werk, was er steeds het gevoel dat er nog iets miste. Iets essentieels. Want er werd elke keer veel in beweging gezet en vaak werd de kern al wel geraakt, maar leek het niet echt te kunnen landen. Net of het niet helemaal binnen kon komen. Er bleef bij mij vaak een onaf gevoel hangen. Dat het rond was, en op een andere laag toch ook weer niet.

Ik voelde dat om op die laag te komen iets anders nodig was. Dat het niet in het ‘doen’ zat, niet in nog een vraag of interventie. Mijn aandacht werd steeds meer getrokken naar het lichaam en hoe verfijnd dat werkt, naar aanraking, stilte en heling in verbinding/ontmoeting met de ander. En in mijn zoektocht hierin zei ik vol JA tegen de opleiding The Healing Art of Touch.

Ik heb de opleiding ervaren als thuiskomen, op vele lagen. Dat klinkt groots en dat ís het ook. Woorden schieten daarin tekort. Het was veel meer dan alleen een opleiding. Dat wat ik nog miste heb ik hier gevonden. Het was de verbinding die zorgde dat de puzzelstukjes die ik al verzameld had op hun plek vielen.

Er werden zo af en toe diepe stukken aangeraakt, ook in mijzelf. Maar ik heb nog niet eerder een opleiding gedaan waar ik na een opleidingsdag zo ontspannen en opgeladen thuis kwam. Marion en Simon creëerden met hun aanwezigheid, rust, ervaring en kennis een veilig veld en fijne bedding om dit allemaal te kunnen ervaren.

Vooral de dagen Presence in Stillness hebben diepe indruk op mij gemaakt. Het ervaren van de kracht van aanwezigheid. Met als hoogtepunt de dag met de paarden in Gieten; de verbondenheid met jezelf, elkaar, de paarden en de natuur. Het was voor mij de plek om onze natuurlijke staat van zijn weer te herinneren. In deze gehaaste wereld waar we zo gewend zijn om steeds te ‘doen’, was dat echt een verademing. De rust en stilte te vinden in jezelf, ook als alles om je heen gewoon door raast.

De vraag: ‘Hoe vaak komt het voor dat je gewoon mag zijn en even helemaal niks hoeft?’ raakte mij diep. Dat was wat ik zo miste en waar ik zo’n behoefte aan had en heb, dat iemand gewoon aanwezig is en ik even gewoon mag zijn. Alleen gehouden en gehoord worden, zonder iets te willen doen, fixen of begrijpen. Omdat dat soms alles is wat nodig is.

We hebben ervaren hoeveel impact het heeft om ruimte te maken en te houden, om bedding te geven. En we leerden op een diepere laag te luisteren en echt in verbinding te zijn. Zodat vanuit veiligheid de beweging kan ontstaan die nodig is, want het lichaam/systeem heeft alle wijsheid daarvoor al in zich. Daar is vaak minder doen voor nodig dan we denken.

Terugkijkend heb ik vaak gevoeld: wat als we gewoon even blijven zitten zo? En ik een hand op je rug leg, je voeten vasthoud of gewoon bij je zit, totdat het wél af is en er ontspanning komt. Maar mijn hoofd hield mij tegen. In de opleiding ben ik mijn zijnskwaliteiten en mijn neigingen om ruimte te geven en stil te zijn weer gaan vertrouwen. Ook als dat soms even heel ongemakkelijk wordt.

Echte aanwezigheid en lichaamsbewustzijn brengen ruimte voor natuurlijke beweging. Je voelt waar een pas op de plaats gemaakt moet worden omdat er even geen ruimte is voor meer informatie, vragen, interventies of acties. En je weet op het juiste moment weer in actie te komen. Weer verbinding te maken tussen zijn en doen.

Dat heb ik nu heel duidelijk gevoeld en dat neem ik nu nog bewuster mee in mijn leven én in mijn werk. In mijn coaching, opstellingenwerk én op de werkvloer in organisaties.”