Het nieuwe systeem heeft voorrang boven het vorige

Wat bedoelde Bert Hellinger met de uitspraak:

Het nieuwe systeem heeft voorrang boven het vorige, waarbij het vorige erkend en geëerd moet zijn.

Voorbeeld: Een stel dat na ieder een eerdere relatie met kinderen samen een nieuw kind op de wereld zet, gaat voor op de kinderen die al in de wereld waren.

Vooral deze laatste zin van Hellinger geeft veel vragen en verwarring. De vraag is wat hij bedoelt met ‘heeft voorrang’ en ‘gaat voor op’.

Eerlijk gezegd denk ik dat hij ermee bedoelt dat het belangrijk is om dat wat was te eren en dan nu het hier en nu te leven.

Ik heb in de loop der jaren heel vaak vragen gekregen over deze zin. Dat betekent dat deze zin veel vragen oproept, en dat kan precies de interventie van Bert zijn achter deze zin!

Om bewust te worden dat de oude relatie echt voorbij is als er een nieuwe relatie is.

Om je te realiseren dat je veel achter laat wanneer er een nieuwe relatie met kinderen is. En dat je het ook achter te laten hebt, om er voor je nieuwe relatie (en kind) te kunnen zijn.

Om je te realiseren hoe lastig dit is wanneer je aan de kinderen uit de vorige relatie denkt, of als die nu bij je zijn.

Het woordje ‘voorrang’ trekt kennelijk zo de aandacht dat ‘waarbij het vorige erkend en geëerd moet zijn’ misschien niet voldoende aandacht krijgt.

Wat vraagt het werkelijk om een vorige relatie te erkennen en te eren?

Kan het nieuwe gezin volmondig tegen het oude zeggen: “Wij zijn alleen maar nummer twee”?

Kan de nieuwe partner tegen de ex-partner zeggen: “Jij bent nummer één, ik ben nummer twee”?

En kan de nieuwe partner zeggen : “Ik zal de relatie die jullie hadden eren en me er niet mee inmengen”?

En: “Ik zal geen oordeel hebben over de relatie die jullie hadden”?

Kunnen we werkelijk voelen wat erkennen is? Kunnen we werkelijk voelen wat eren van ons vraagt?

Zodra de nieuwe partner, of het nieuwe gezin oordelen heeft over de vorige relatie of partner, begeeft dit nieuwe gezin zich in, of ‘boven’ de oude relatie. Dan is de helderheid in ordening zoek. Dan meng je je in het oude. Dan is er dus geen nieuw systeem ingenomen. Het oude is nog niet losgelaten.

Dan moet er voorrang gegeven worden aan het nieuwe systeem.

Je blijft altijd de vader of de moeder van de kinderen uit het oude systeem. Ouders kunnen niet scheiden. Partners kunnen scheiden. Maar het oude systeem met kinderen verandert ook met de komst van een nieuw systeem. Dus ook de relatie met de kinderen vraagt om een helder afscheid van hoe het was en hoe gaan we in het nieuwe met elkaar om.

De kinderen van het oude systeem worden (ongevraagd) het oude systeem. Zolang door de volwassenen gezegd wordt dat “er niets verandert” aan de ouder-kindrelatie, wordt niet erkend dat deze relatie voor de kinderen verandert. Want voor de kinderen bestaat er alleen een ouderrelatie, de partnerrelatie is niet van de kinderen. Kinderen hebben bij scheiding te dealen met een scheidingsproces binnenin; het kind ís immers zijn ouders. Het zal bij het ontstaan van een nieuw systeem zich ook innerlijk moeten verhouden ten opzichte van de nieuwe partner die nu bij moeder of vader hoort. Dat gaat gepaard met bewuste of onbewuste loyaliteitsvragen. Een kind is dus niet meer hetzelfde als voor dat het nieuwe systeem ontstond.

Ik vraag me ook wel eens af of het in het Duits net zo verwoord is. Ordnung wordt door Nederlanders vaak gelezen als rangorde met een waardeverschil. Maar Bert Hellinger benadrukt veel meer dat er helderheid nodig is over wat eerst was en wat later komt. Het gaat niet over eerst is beter, maar eerst is eerst.