Welke kant mag het opgaan met mijn werk?

Welke kant mag het opgaan met mijn werk?

Hi Y.,

Dank voor je vraag, om te beginnen omdat het mij ook weer even haalt langs de periode dat ik mijn eigen zelfstandigheid tegemoet sprong. Ik moest en ik wilde. Een fase waarin de verschillende systemische gewetens op hun manier mij stimuleerden en ook tegen hielden. Nu snap ik dat beter maar op dat moment ervaarde ik dat vooral als een een proces van wikken en wegen. Heen en weer, loskomend van bekende patronen. Met de intentie om het roer om te gooien en voor mijn zelfstandigheid te kiezen. Een hele uitdaging voor een moederszoon die tegelijkertijd ook hetzelfde beroep had van zijn vader. Alles zo ingericht om toch maar gezien te worden. Hoezo zelfstandigheid…. En na het besluit om zelfstandig verder te gaan, kwamen de woorden van familie, vrienden en oud-collega’s die het maar stoer vonden dat ik hiervoor had gekozen. En ondertussen vond ik het gewoon heel spannend. Ging het wel lukken en zou ik wel in staat zijn om mijn kinderen de onbezorgde jeugd te geven die ik zelf ook heb gehad. In al die jaren zelfstandigheid kom ik er ook achter dat het gaat over patronen. Patronen die in mijn familielijnen aanwezig zijn en mij helpen en op sommige momenten ook heel erg in de weg kunnen zitten. De angst cq de wil om mijn kinderen eenzelfde onbezorgde jeugd te bezorgen speelt zo nu en dan nog steeds op. Verdien ik wel genoeg, gaat het wel goed genoeg en ben ik het wel waard. En in deze tijden van turbulentie lijkt het wel alsof dergelijke patronen extra worden geprikkeld en geactiveerd. Vervelend en tegelijkertijd ook heel prettig. Positief bekeken worden patronen nu uitvergroot en kan ik ze ook eerder benoemen. Bang zijn om niet genoeg te hebben speelt ook nu extra op, en ik kan nu ook voelen dat dit komt vanuit de familielijn die het in de 30’er jaren niet breed hadden. Daar is mijn angst mee verbonden en ik ben ook dankbaar dat vanuit die familielijn ik de eerste weken extra werd gestimuleerd. Dat heeft gemaakt dat ik harder heb gewerkt dan normaal. Ook in mij werden zo oude trauma’s onbewust getriggerd. De eerste keer dat ik woord crisis schreef in een blog en het daarmee erkende werd het ook meteen rustiger in mij. Tot die tijd kon ik het nog ontkennen en er aan proberen te ontkomen.

En zo heeft ieder zijn eigen verhaal met ieder zijn/haar eigen familiecontext en een andere antwoord op de vraag – wat houd je binnen, met wie of wat ben je daarin nog verbonden? Zonder nu de intentie te hebben om je hier even doorheen te helpen heb ik je stuk een aantal keren gelezen. En als ik het zo wat op mij laat inwerken dan lees ik in eerste instantie een compromis. Het compromis met de wil om twee uitersten te verbinden zodat er vervolgens ook ruimte ontstaat voor jou. Leerkracht zijn in een zzp constructie. Werk en toch vrij, zelfstandig en toch verbonden. Om daarmee misschien ook je vrijheid te verdienen om te werken aan je startende coachpraktijk/bedrijf. Eenzelfde gevoel bekruipt mij in het leren om je gezin op één te zetten, waar dat voorheen je werk was. Zoeken naar het compromis, zoeken naar de balans tussen het ene of het andere. En zo komt er ook actie-energie in mij op, een stem die je in beweging wil brengen, met woorden als Ga, Spring en DOE! En vervolgens direct het gevoel dat het ook meteen verlammend kan werken, rustig, kan dit wel? En zo zijn er twee kanten van de medaille en komt het geheel meer tot stilstand dan in beweging. Vragen in plaats van woorden zijn dan mogelijk meer dienend. De vraag bijvoorbeeld aan wie of wat ben je loyaal in het uitstellen? Of misschien wel waar heb je afscheid van te nemen als je je vol verbindt met je eigen zelfstandigheid? En, waar in de historie had de zelfstandigheid eventueel een te hoge prijs voor anderen? Ik ben echt zo benieuwd met wie je dan in gesprek komt en waar die gesprekken dan over gaan.

Mijn keuze voor mijn eigen zelfstandigheid heeft gemaakt dat ik in de afgelopen jaren herhaaldelijk op andere manieren verbonden raakte met mijn familielijnen. In eerste instantie om mijn eigen zelfstandigheid te vinden, en zo beter op eigen benen staan. Een soort van uitgestelde puberale fase. Het maakte uiteindelijk dat ik mij meer verbonden ging voelen met mijn overgrootvader, aan mijn vaders zijde. Van origine een boerenzoon, die als marskramer door de Peel trok en uiteindelijk in Deurne een winkel van sinkel opende. En langzaam transformeerde de belemmering van mijn familielijnen met bijbehorende patronen naar een positiever perspectief. Het maakte mij gewag van de potentie van zelfstandigheid en ondernemerschap die ik in mij heb. En ook van de twee stemmen die van nature in mij zitten, een ondernemende stem en een stem die kiest voor zekerheid. Steeds meer lukt het mij om de dialoog van beide kanten met een glimlach in mij gade te slaan en in verbondenheid, zelfstandig een keuze te maken.

Vrolijke groeten terug,

Mark

Lees hier de volledige vraag:
Lieve mensen, dank voor jullie bemoediging via het filmpje dat ik zojuist heb bekeken. Ik ben Y. en merk dat ik al een poosje ‘vastzit’ in welke kant het op mag gaan met mijn werk. De corona-crisis heeft hier nog een schepje bovenop gedaan. Voor de corona-crisis was ik bezig in mijn startende coachpraktijk/bedrijf, die maar niet voldoende voet aan de grond lijkt te krijgen. Daarnaast probeer ik afscheid te nemen van mijn rol van leerkracht in het basisonderwijs. Van 16 jaar een vaste baan in het PO, ben ik naar zzp-leerkracht gegaan. Echter ik merk dat het werk mij niet meer vervuld, maar ben erg bang om dit los te laten. Niet meer financieel bij te kunnen dragen in ons gezin, geen middelen te hebben om te investeren in mijn praktijk/bedrijf en wat ga ik doen als mijn praktijk niet van de grond komt? Door de corona-crisis heb ik twee maanden niets aan mijn bedrijf kunnen doen, omdat de rol als thuisjuf en mijn rol als moeder nagenoeg alle tijd in beslag nam. Meestal voelde dat oké omdat ik heb geleerd mijn gezin op één te zetten, voorheen was dit mijn werk. Nu de kinderen weer 2 dagen naar school gaan, wil ik rustig aan de draad weer oppakken. Maar ik merk dat ik aan het uitstellen ben. Wat is hier aan de hand en welke vragen kan ik mezelf stellen om helderheid te krijgen in welke kant het op mag gaan met mijn werk/bedrijf?
Dank jullie wel voor het meedenken.

Vrolijke groet,
Y.