Je moet het loslaten!

Soms kan er iets met je gebeuren wat je ontzettend raakt. Letterlijk word je ont-zet. Het windt je op, het maakt je onrustig, nerveus, boos, of wat dan ook. Het heeft je in zijn greep.

Je ontmoet een vriend bij wie je je hart uitstort en vervolgens vertelt die je goedbedoelend: ‘Je moet het loslaten!’
Ja, dank je de koekoek! Dat is nou precies wat niet lukt.

De systemische theorie is eenvoudig: ‘Wat heb ík te doen, zodat het mij kan loslaten?’
Deze vraag creëert een groter geheel, dat zowel jou als het omvat. Dat kan bijdragen aan het besef dat je op dit moment bij elkaar hoort; gewoon omdat het zo is. Een volgende stap is dan om daar JA tegen te zeggen. Als je dat lukt, verandert er iets.
De theorie mag juist zijn. Haar toepassen vraagt wel enige inzet.

Ik kwam onlangs een aardige variant tegen, die basaal ook uitgaat van ja: ‘Probeer eens om het anders vast te houden.’
Niets moeten. Niets wat niet zou mogen. Binnen het geheel iets kleins veranderen. Alsof je eerst iets vasthebt in je linkerhand en daarna ondervindt wat er gebeurt als je het in je rechterhand neemt.
Over ter hand nemen gesproken. . .