Onhaalbare doelstellingen

Wat zou systemisch het mooie kunnen zijn aan onhaalbare doelstellingen? Misschien is het wel nooit de bedoeling dat die doelen gehaald worden. . .
En gaat het om iets heel anders.

Nul verkeersdoden

De provincie Noord-Brabant heeft als doelstelling voor het verkeersbeleid nul doden in het verkeer. Totdat geen enkele Brabander nog zijn huis verlaat, lijkt deze doelstelling niet realistisch. (In 2016 vielen er 113 doden).
Voor wie, voor wat, is de doelstelling nul doden van welke waarde?

Heeft de provincie meer onhaalbare doelstellingen? Is het een kenmerk van provincies dat ze onhaalbare doelstellingen hebben? Werkt verkeersbeleid ‘altijd’ met onhaalbare doelen?
Overigens, ik kan me voorstellen dat het nogal wat teweegbrengt als de provincie zou zeggen: wij streven naar 56 verkeersdoden per jaar. En dan in het jaarverslag zetten: doel gehaald!

Citymarketing

De gemeente Tilburg doet aan citymarketing en heeft daarvoor als kernwaarden vastgesteld: sociaal, verbindend, vernieuwend, humoristisch, tegendraads, rauw.
Hoe kun je dit allemaal tegelijk zijn? En wanneer is het klaar?

Voor welk probleem is het een oplossing dat deze opsomming is zoals hij is? Moest iedere betrokken partij zichzelf in een element kunnen terugvinden? Wil je de gehele stad verkopen of aspecten ervan laten zien? Is het gebruikelijk voor de gemeente om zo te formuleren?

Mocht ik als adviseur gevraagd worden om eens te kijken waarom de citymarketing van Tilburg geen of weinig resultaat heeft, dan zou ik allereerst teruggaan naar de bron. Wat was de diepste wens om citymarketing te starten? Wat hebben de founding fathers aan leidend principe meegegeven?
Zes kenmerken, zonder onderlinge ordening.
Wellicht zit daarin een belangrijke oorzaak van een niet functionerend beleidsinstrument.