#samensterk of #samenheelblijven?

Hartverwarmend en ontroerend, hoe mensen elkaar een hart onder de riem steken in deze ontwrichtende tijd. Hoe er odes aan mensen in de zorg gegeven worden, hoe er vlaggen opgehangen worden en er prachtige video’s worden gedeeld, ter morele ondersteuning van elkaar. We her-ontdekken elkaar en onze vermogens om met elkaar te verbinden en voor elkaar klaar te staan.
Heel vaak zie ik dat er dan verwezen wordt naar #samensterk.
Samen Sterk, dat klinkt en voelt heel fijn en verbindend. Ook mij raakt en ontroert dat.

Echter, er schuilt een dikke vette adder onder het gras.

Samen sterk appelleert -al dan niet onbewust- ook aan: niet opgeven, altijd doorgaan, we kunnen dit bestrijden, we kunnen elkaar helpen, sterk zijn, moeheid en emoties negeren, we gaan door!

Lieve mensen: dit is niet reëel. We kúnnen niet iedereen redden, we móeten hartverscheurende beslissingen nemen, we lijden verliezen en zúllen nog meer verliezen lijden. Dit geldt niet alleen voor de mensen in de zorg, dit geldt voor iedereen. We worden allemaal geraakt, op hele verschillende manieren.

Samen sterk zijn, en doorgaan tot je erbij neervalt heeft een keerzijde die op zowel kortere als langere termijn een hoge prijs kent. Om door te kunnen gaan, splits je als mens, voor je het weet en veelal onbewust, belangrijke dingen af. Bijvoorbeeld het vermogen om te merken dat je moe bent, bijvoorbeeld het vermogen om je kwetsbaarheid te tonen, bijvoorbeeld het vermogen om te voelen, of om voor jezelf te zorgen.

De eerste berichten en angsten verschijnen al in de media: hoeveel mensen zullen na dit alles kampen met diverse vormen van mentale, fysieke en emotionele uitputting?

Hoe kunnen we de mooie, verbindende kant van het ‘samen sterk’ inzetten, zonder de schaduwkant ervan? Ik zou willen pleiten voor een herzien verbindend ‘mantra’, namelijk: Samen Heel Blijven.

Samen heel blijven betekent: samen de realiteit beseffen, samen de pijn ervan voelen, samen delen, samen sterke momenten beleven, samen kwetsbaar durven zijn, samen voelen dat je in eenzelfde schuitje zit. En daar ook tijd voor nemen. Als je samen komt met je team, of dit nou in persoon is, of online, neem tijd om in te checken. Elkaar in de ogen te kijken (pfff, dat gaat wel lastig via video), en kort delen ‘hoe zit ik erbij’. Welke realiteit heb ik aan te kijken. Welke realiteit is er voor ons team. Het geeft zeker zo veel rust en kracht om te beseffen en uit te spreken wat NIET mogelijk is, als om uit te spreken wat WEL mogelijk is. En in het aangezicht van dat alles, samen de dienst, de klus, de opdracht te starten.

En ook betekent dit: voor jezelf zorgen, tijdig rust nemen, iets doen wat jou oplaadt. Al is het maar een muziekje luisteren, even voor je uit staren naar een kaars, lekker lang douchen (sorry milieu), even je ogen dicht en een paar minuten alleen op je ademhaling letten. En weet: dat doe je niet -alleen- voor jezelf, dat doe je om Samen Heel te Blijven.

Je bent niet alleen, we zijn niet alleen, wij zijn allemaal deel van een groter geheel. Dat grotere geheel kan je gezin zijn, het team waarbinnen je werkt, je gemeenschap, je werk en ook is het grotere geheel onze samenleving. Je draagt bij aan het grotere geheel, ook -of misschien wel juist- door voor je zelf te zorgen.

Laten we samen heel blijven.

Barbara Hoogenboom

#samenheelblijven