Schoolmaatschappelijk werkster en speltherapeut Renate de Haan:

“Toen ik startte met de opleiding Systemische Pedagogiek zat ik thuis. Even geen baan. Ik wist niet eens precies waarom ik gestopt was als Speltherapeut en ik had geen idee welke weg nu in te slaan. Ik voelde dat er nog iets was wat er tussen mij en de cliënt in stond. Iets wat mijn cliënten mij genadeloos mooi spiegelden. Ben je er echt? Hoeveel kun je dragen? Ben je werkelijk vrij? Mag de pijn er zijn?

Mijn best deed ik. Aan mijn inzet lag het ook niet. Maar ik voelde me soms zo alleen en kwetsbaar.

In deze opleiding, gegeven door Bibi Schreuder, leerde ik over Het Volledige Midden. Verbinding maken met mezelf, met mijn familiesysteem achter me. Zonder oordeel, er zijn. De stroom vanuit mijn vader- en moederlijn en alles wat zijn plek krijgt. De mooie en de minder mooie gebeurtenissen en alles wat daarbij hoort. Vanuit die basis kunnen leunen en daar mijn stevigheid vandaan halen.

Ik ondervond aan den lijve de werking van systemen. Informatie die bewust en onbewust onderdeel zijn van mij. Kind-illusies die nog steeds in mij aanwezig zijn. Zou ik echt vrij kunnen zijn door alles in te sluiten en ‘JA’ te zeggen tegen alles wat is?

Deze opleiding voelt als weer een laagje eraf, het voelt als een stukje dichter bij mijn eigen plek, authentieker. Vanuit deze positie kan mijn energie stromen en kan ik doorgeven zonder dat anderen de gaten in mijn systeem hoeven te dichten. Het voelt bijzonder hoe ik mij sterker en krachtiger ben gaan voelen door (opnieuw!) mijn kwetsbare thema’s aan te kijken. Soms vanuit een andere positie, soms door te buigen of door het alleen maar te erkennen.

Na de opleiding ben ik gestart met een nieuwe baan als Schoolmaatschappelijk werker. Al mijn lessen en ervaringen voeg ik toe aan mijn professionele rugzak. In mijn dagelijks werk kom ik veel kinderen tegen die ‘lastig’ gedrag laten zien. Met mijn nieuwe systemische bril kan ik zien dat zij mogelijk de last van een ander dragen. Systemen willen compleet zijn en intuïtief als kinderen zijn zullen zij hard aan het werk gaan om de compleetheid van het systeem weer in beeld te brengen.

Als hulpverlener en therapeut zijn we soms geneigd om een situatie snel te willen oplossen en te veranderen. Ik heb geleerd hoe waardevol het kan zijn om te kijken vanuit rust, de niet-wetende houding en uit te zoomen om naar het grotere geheel te kijken. Je terugtrekken zonder de regie te verliezen. Dat vraagt vertrouwen, het vraagt openheid en kwetsbaarheid. En ik heb mogen ervaren hoe sterk én magisch dit kan zijn!”